نیایش بیست و چهارم صحیفه سجادیه وظیفه هرکسی رو نسبت به والدینش روشن میکنه اگه قبلا خوندید باز هم یه نگاهی بندازید

بار خدایا،درود بفرست بر بنده‏ات و پیامبرت محمد و خاندان او که ‏همه پاکانند.و برترین صلوات خود و رحمت خود و برکات و سلام خود،خاص آنان گردان.
اى خداوند،پدر و مادر مرا نیز به کرامت خود و رحمت خودمخصوص گردان،اى مهربان‏ترین مهربانان .
بار خدایا،درود بفرست بر محمد و خاندانش و وظیفه ‏ام را نسبت به ‏پدر و مادرم به من الهام کن و همه دانش خدمتگزارى به آن دو را به من‏بیاموز و مرا به گزاردن آنچه به من الهام کرده ‏اى برگمار و توفیق ده تاآنچه را که از علم به من ارزانى داشته‏ اى به کار بندم،تا چیزى از آنچه‏ مرا آموخته‏ اى فرونگذارم و پیکرم از آنجا آنچه مرا الهام کرده‏ اى‏ مانده نگردد.

ادامه مطلب...

شهادت حضرت نبی اکرم و امام حسن مجتبی

و امام رئوف حضرت علی بن موسی الرضا علیهم السلام 

راتسلیت عرض می کنم

پیامبر اکرم صلی الله علیه واله فرمود:

بهترین کارها در نزد خدا نماز به وقت است ، آنگاه نیکی به پدر و مادر ، آنگاه جنگ در راه خدا .

حضرت امام حسن علیه السلام فرمود:

کسى که در قلبش جز رضا و خشنودى خدا خطور نکند، چون خدا را بخواند، من ضامن اجابت دعاى او هستم..

از امام رضا(علیه السلام) از حقیقت توکّل سؤال شد.
فرمود: این که جز خدا از کسى نترسى.

جهت سلامتی مولا و سرورمان حضرت امام زمان روحی فداه صلوات

جابر جعفى گوید:

در برابر امام باقر علیه السّلام بودم که دل گرفته شدم، به حضرت عرض کردم: گاهى بدون اینکه مصیبتى به من رسد یا ناراحتى به سرم ریزد، اندوهگین می شوم تا آنجا که خانواده و دوستان اثرش را در رخسارم مشاهده کنند، فرمود: آرى آى جابر خداى عز و جل مؤمنین را از طینت بهشتى آفرید و از نسیم روح خویش در آنها جارى ساخت، از این رو است که مؤمن برادر پدر و مادرى مؤمن است، (زیرا طینت به منزله پدر و نسیم بجاى مادر است) پس هر گاه به یکى از آن ارواح در شهرى اندوهى رسد، آن روح دیگر اندوهگین شود، زیرا از جنس اوست.  أصول الکافی / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 242 

دوستان عزیز سعی کنید همیشه شاد باشید تا ما هم به شادی شما شاد باشیم.

فکر کنم با این حدیث غم عصر جمعه که به دل شیعیان مهدی (عج) میرسه توجیه میشه،
چراکه یوسف زهرا هر جمعه آماده آمدن است وقتی می بیند، این جمعه هم جمعه موعود نبود
 غمگین می شود.

خدایا در فرج صاحب الزمان ما تعجیل فرما، یاریمان کن گناه نکنیم، بلکه یار و غمخوار حضرت باشیم.

خدایا در فرجش تعجیل فرما

نیمه شعبان نزدیکه. پیشاپیش این عید بزرگ رو تبریک میگم. بیاید از امروز تا نیمه شعبان یه خصلت مهدی پسند به خودمون اضافه کنیم و یه خصلت بد که داریم از خودمون دور کنیم. همش چند روزه. نمیگم چله بگیریم ولی اگه تا چهل روز مجاهده بشه ملکه میشه. دعا کنید بنده هم بتونم.

همدیگرو دعا کنیم تا لیاقت خدمت و شهادت در رکاب مولا را داشته باشیم.   انشاالله

امام جواد علیه السلام فرمود:
بر شما باد تحصیل علم و معرفت؛
چون فراگیری آن واجب،
و بحث پیرامون ان مستحب و پرفایده است.
علم، وسیله ی کمک به دوستان و برادران،
دلیل و نشانه ی مروّت و جوانمردی،
هدیه و سرگرمی در مجالس،
همدم و رفیق انسان در مسافرت،
و انیس و مونس او در تنهایی است.

(حلیة الابرار، ج4، ص599)

شهادتشان را تسلیت عرض میکنیم.

کانَ لی فیما مَضَى أَخٌ فی اللَّهِ، وَ کانَ یُعْظِمُهُ فی عَیْنی صِغَرُ الدُّنْیا فی عَیْنِهِ، وَ کانَ خارِجاً مِنْ سُلْطانِ بَطْنِهِ، فَلا یَشْتَهی ما لا یَجِدُ وَ لا یُکْثِرُ إِذا وَجَدَ، وَ کانَ أَکْثَرَ دَهْرِهِ صامِتاً، فَإنْ قالَ بَذَّ الْقائِلینَ وَ نَقَعَ غَلیلَ السّائِلینَ، وَ کانَ ضَعیفاً مُسْتَضْعَفاً، فَإِنْ جاءَ الْجِدُّ فَهُوَ لَیْثُ غابٍ وَ صِلُّ وادٍ، لا یُدْلی بِحُجَّةٍ حَتَّى یَأْتیَ قاضیاً، وَ کانَ لا یَلومُ أَحَداً عَلَى ما یَجِدُ الْعُذْرَ فی مِثْلِهِ حَتَّى یَسْمَعَ اعْتِذارَهُ، وَ کانَ لا یَشْکو وَجَعاً إِلّا عِنْدَ بُرْئِهِ، وَ کانَ یَقولُ ما یَفْعَلُ وَ لا یَقولُ ما لا یَفْعَلُ، وَ کانَ إِذا غُلِبَ عَلَى الْکَلامِ لَمْ یُغْلَبْ عَلَى السُّکوتِ، وَ کانَ عَلَى ما یَسْمَعُ أَحْرَصَ مِنْهُ عَلَى أَنْ یَتَکَلَّمَ، وَ کانَ إِذا بَدَهَهُ أَمْرانِ یَنْظُرُ أَیُّهُما أَقْرَبُ إِلَى الْهَوَى فَیُخالِفُهُ.
فَعَلَیْکُمْ بِهذِهِ الْخَلائِقِ فَالْزَموها وَ تَنافَسوا فیها فَإِنْ لَمْ تَسْتَطیعوها فَاعْلَموا أَنَّ أَخْذَ الْقَلیلِ خَیْرٌ مِنْ تَرْکِ الْکَثیر.

در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم می نمود. خردى دنیا در دیده‏اش وى را در چشم من بزرگ می داشت، و شکم بر او سلطه‏اى نداشت، پس آنچه نمی یافت آرزو نمی کرد و آنچه را می یافت فراوان به کار نمی برد. بیشتر روزهایش را خاموش می ماند، و اگر سخن می گفت گویندگان را از سخن می ماند و تشنگى پرسندگان را فرو می نشاند. افتاده بود و در دیده‏ها ناتوان، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان. تا نزد قاضى نمی رفت حجّت نمی آورد و کسى را که عذرى داشت سرزنش نمی نمود، تا عذرش را می شنود. از درد شکوه نمی نمود مگر آنگاه که بهبود یافته بود. آنچه را می کرد می گفت و بدانچه نمی کرد دهان نمی گشود. اگر با او جدال می کردند خاموشى می گزید و اگر در گفتار بر او پیروز می شدند، در خاموشى مغلوب نمی گردید. بر آنچه می شنود حریصتر بود تا آنچه گوید، و گاهى که او را دو کار پیش می آمد می نگریست که کدام به خواهش نفس نزدیکتر است تا راه مخالف آن را پوید.
بر شما باد چنین خصلتها را یافتن و در به دست آوردنش بر یکدیگر پیشى گرفتن. و اگر نتوانستید، بدانید که اندک را به دست آوردن بهتر تا همه را واگذاردن.

[نهج البلاغه، حکمت 289، ترجمه استاد شهیدی]

پ. ن: در شرح نهج البلاغه ی ابن ابی الحدید جلد 19 صفحه 183 در مورد شخص مورد اشاره ی حضرت آمده:
- برخی گویند منظور حضرت پیامبر (ص) است اما عده ای مخالفت کرده اند، چرا که این وصف در شمار صفات پیامبر(ص) نقل نشده است: « وَ کانَ ضَعیفاً مُسْتَضْعَفاً؛ افتاده بود و در دیده‏ها ناتوان.»
- برخی گویند او ابوذر غفاری است، اما عده ای این وصف را در شمار صفات او نمی دانند: « فَإِنْ جاءَ الْجِدُّ فَهُوَ لَیْثُ غابٍ وَ صِلُّ وادٍ؛ به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان. (کنایه از شجاعت و دلیری)»
- برخی گویند او مقداد بن عمرو معروف به مقداد اسود از شیعیان حضرت است.
- و بالأخره برخی می گویند حضرت به شخص خاصی اشاره ندارد و قصد ایشان ارائه ی الگوست، همانگونه که در کلام عرب چنین چیزی رایج است.
ابن ابی الحدید قول آخر را ترجیح می دهد.

امام رضا علیه‏ السلام :
أفضَلُ العَقلِ مَعرِفَةُ الإنسانِ نَفسَهُ؛
برترین خرد، خود شناسى انسان است.
بحار الأنوار: ج78، ص352، ح9

مرقدت ضرب المثل هـــــــــای مرا تغییر داد
هرکه بامش بیش برفش نه... کبوتر بیشتر

ولادت آقامون رو به همه تبریک میگم. ان شاء الله به زودی قسمت بشه هممون دوباره مشرف بشیم حرم باصفای آقا... با زیارت جامعه کبیره... السلام علیکم یا اولیاء الرحمة...

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

ما الْتَقى مُؤْمِنانِ قَطُّ إِلَّا کَانَ أَفْضَلُهُما أَشَدَّهُما حُبّاً لِأَخیه.‏
(اصول کافی، جلد 2، صفحه 127)
هرگز دو مؤمن با یکدیگر دیدار نمی کنند مگر این که
آن یک که دیگری را بیشتر دوست دارد برتر است.

همیشه شرمنده ی لطف دوستان بودم که از من اونطور تعریف می کنن که خودشون شایسته ترن به اون.
از وحید خان و همه ی دوستانِ جان ممنونم. از خدا سربلندی و عاقبت به خیری برای همتون درخواست میکنم. قلبی لدیکم و ماچی لپیکم!

بعضیا از خواب که بیدار میشن مثل خودم تا یه مدت حال و حوصله ی حرف زدن ندارن. یکی تا یه مدت خمیازه میکشه، یکی اعصابش خرده، یکی نمیشه باهاش حرف بزنی و... منم که نگو!!! (البته قدیما!) ولی مشهد خوابگاه که بودیم، این سجاد همیشه از خواب که بیدار میشد تا آخر شب که میخوابید همش باعث نشاط بود! این خنده های سر صبحونش که واقعاً آدمو سر حال میاورد. دوستان حتماً یادشون هست. یکی از چیزایی که سعی کردم از سجاد یاد بگیرم همین بود.

پیامبر مهربانی صلی الله علیه و آله می فرمایند:

إِنَّ أَحَبَّ الأَعمالِ إِلى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدخالُ السُّرورِ عَلَى المُؤمِنینَ.
محبوبترین کارها نزد خداوند عزّ و جلّ، شاد کردن مؤمنان است.

(کافی، ج2، ص189، باب ادخال السرور علی المؤمنین)

گفت پیغمبر(ص) که ادخال سرور
فی قلوب المؤمنین، اما به نــور...

(مرحوم محمد رضا آقاسی)

پ. ن 1: گفتم تا سجاد نیست یه کم ازش تعریف کنم!
پ. ن 2: برای سلامت برگشتنش از عتبات دعا میکنم.

عید فطر بر همگی مبارک. این روایت رو به شما تقدیم می کنم. روایت قشنگیه. روش کلیک کنید تا با کیفیت بالاتر ببینیدش.

نگی عیدی ندادیا!

افطاری هم که دیگه خبری نیست؛ فردا صبحونه خوردید التماس دعا!

در میان بنی اسرائیل قحطی شدیدی رخ داد که سال های متوالی به طول انجامید. روزی زنی را لقمه ای نان به دست آمد. آن را به دهان برده بود که ناگاه سائلی صدا زد: «ای بنده ی خدا! گرسنه ام.» زن گفت: «آیا در چنین زمانی صدقه دهم؟!»... فوراً آن را از دهان بیرون کرد و به سائل بخشید...
و زن را پسرکی بود...
روزی پسرک مشغول جمع آوری هیزم در صحرا بود. ناگهان گرگی حمله کرد و او را به دندان گرفته گریخت، زن بانگ برآورد و به دنبال گرگ دوید... خداوند تبارک و تعالی در دم جبرئیل - علیه السلام - را به یاری زن فرستاد. جبرئیل کودک را از دهان گرگ خارج کرده به زن بازگرداند. آن گاه به زن فرمود: «ای بنده ی خدا! آیا راضی شدی به لقمه ای در برابر لقمه ای؟»...

وسائل الشیعة، ج9، ص380

وَ عَنِ الحُسَینِ بنِ أَحمَدَ عَن اَبیهِ عَن مُحَمَّدِ بنِ أَحمَدَ عَن إِبراهیمَ بنِ هاشِمٍ عَن مُوسَى بنِ أَبی الحَسَنِ عَن أَبی الحَسَنِ الرِّضا علیه السلام قالَ:
ظَهَرَ فی بَنی إِسرائیلَ قَحطٌ شَدیدٌ سِنینَ مُتَواتِرَةً. وَ کانَ عِندَ امرَاَةٍ لُقمَةٌ مِن خُبزٍ. فَوَضَعَتهُ فی فَمِها لِتَأکُلَهُ، فَنادَى السّائِلُ: «یا أَمَةَ اللَّهِ! الجُوعُ.» فَقالَتِ المَرأَةُ: «أَتَصَدَّقُ فی مِثلِ هذا الزَّمانِ؟!» فَاَخرَجَتها مِن فیها وَ دَفَعَتها إِلَى السّائِلِ. وَ کانَ لَها وَلَدٌ صَغیرٌ یَحتَطِبُ فی الصَّحراءِ، فَجاءَ الذِّئبُ فَحَمَلَهُ. فَوَقَعَتِ الصَّیحَةُ، فَعَدَتِ الأُمُّ فی أَثَرِ الذِّئبِ. فَبَعَثَ اللَّهُ تَبارَکَ وَ تَعالَى جَبرَئیلَ -علیه السلام- فَاَخرَجَ الغُلامَ مِن فَمِ الذِّئبِ فَدَفَعَهُ إِلَى أُمِّهِ. فَقالَ لَها جَبرَئیلُ -علیه السلام-: «یا أَمَةَ اللَّهِ! أَ رَضیتِ لُقمَةً بِلُقمَةٍ؟»

پ. ن: این روایت رو به صورت خوشنویسی شده تو بخش «دار الکتابه»ی نمایشگاه قرآن امسال دیدم. جای شما خالی داشتیم با مصطفی میخوندیم و لذت میبردیم. گفتم اینجا بذارم شما هم ببینید حتماً خوشتون میاد.