امام رضا علیه‏ السلام :
أفضَلُ العَقلِ مَعرِفَةُ الإنسانِ نَفسَهُ؛
برترین خرد، خود شناسى انسان است.
بحار الأنوار: ج78، ص352، ح9

مرقدت ضرب المثل هـــــــــای مرا تغییر داد
هرکه بامش بیش برفش نه... کبوتر بیشتر

ولادت آقامون رو به همه تبریک میگم. ان شاء الله به زودی قسمت بشه هممون دوباره مشرف بشیم حرم باصفای آقا... با زیارت جامعه کبیره... السلام علیکم یا اولیاء الرحمة...

در میان بنی اسرائیل قحطی شدیدی رخ داد که سال های متوالی به طول انجامید. روزی زنی را لقمه ای نان به دست آمد. آن را به دهان برده بود که ناگاه سائلی صدا زد: «ای بنده ی خدا! گرسنه ام.» زن گفت: «آیا در چنین زمانی صدقه دهم؟!»... فوراً آن را از دهان بیرون کرد و به سائل بخشید...
و زن را پسرکی بود...
روزی پسرک مشغول جمع آوری هیزم در صحرا بود. ناگهان گرگی حمله کرد و او را به دندان گرفته گریخت، زن بانگ برآورد و به دنبال گرگ دوید... خداوند تبارک و تعالی در دم جبرئیل - علیه السلام - را به یاری زن فرستاد. جبرئیل کودک را از دهان گرگ خارج کرده به زن بازگرداند. آن گاه به زن فرمود: «ای بنده ی خدا! آیا راضی شدی به لقمه ای در برابر لقمه ای؟»...

وسائل الشیعة، ج9، ص380

وَ عَنِ الحُسَینِ بنِ أَحمَدَ عَن اَبیهِ عَن مُحَمَّدِ بنِ أَحمَدَ عَن إِبراهیمَ بنِ هاشِمٍ عَن مُوسَى بنِ أَبی الحَسَنِ عَن أَبی الحَسَنِ الرِّضا علیه السلام قالَ:
ظَهَرَ فی بَنی إِسرائیلَ قَحطٌ شَدیدٌ سِنینَ مُتَواتِرَةً. وَ کانَ عِندَ امرَاَةٍ لُقمَةٌ مِن خُبزٍ. فَوَضَعَتهُ فی فَمِها لِتَأکُلَهُ، فَنادَى السّائِلُ: «یا أَمَةَ اللَّهِ! الجُوعُ.» فَقالَتِ المَرأَةُ: «أَتَصَدَّقُ فی مِثلِ هذا الزَّمانِ؟!» فَاَخرَجَتها مِن فیها وَ دَفَعَتها إِلَى السّائِلِ. وَ کانَ لَها وَلَدٌ صَغیرٌ یَحتَطِبُ فی الصَّحراءِ، فَجاءَ الذِّئبُ فَحَمَلَهُ. فَوَقَعَتِ الصَّیحَةُ، فَعَدَتِ الأُمُّ فی أَثَرِ الذِّئبِ. فَبَعَثَ اللَّهُ تَبارَکَ وَ تَعالَى جَبرَئیلَ -علیه السلام- فَاَخرَجَ الغُلامَ مِن فَمِ الذِّئبِ فَدَفَعَهُ إِلَى أُمِّهِ. فَقالَ لَها جَبرَئیلُ -علیه السلام-: «یا أَمَةَ اللَّهِ! أَ رَضیتِ لُقمَةً بِلُقمَةٍ؟»

پ. ن: این روایت رو به صورت خوشنویسی شده تو بخش «دار الکتابه»ی نمایشگاه قرآن امسال دیدم. جای شما خالی داشتیم با مصطفی میخوندیم و لذت میبردیم. گفتم اینجا بذارم شما هم ببینید حتماً خوشتون میاد.

ساعت 14:26 روز دوشنبه 30 خرداد 1373 شمسی برابر با عاشورای 1415 قمری در حالی که جای جای حرم مملو از عاشقان حسینی است، صدای انفجار مهیبی فضای روضه ی منوره را پر می کند...
و جنبه ی دیگری از ذات پلید منافقین آشکار می شود...
گویی حتی ذره ای از مهر امام مهربان را هم در دل سراسر تاریکی خود ندارند...
وقتی مهربانی را اینگونه پاسخ دادی همان بهتر که...

إِنَّ الْمُنافِقینَ فی الدَّرْکِ الْأَسْفَلِ مِنَ النّارِ وَ لَن تَجِدَ لَهُم نَصیرًا (النساء: 145)

فاتحه ای نثار شهدای این واقعه+صلوات

تفصیل واقعه را در اینجا بخوانید.