تا حالا شده یه کتاب رو (یه کتاب درسی رو مثلاً) باز کنی همینطوری از یه صفحه شروع کنی به خوندن و ادامه بدی تا آخرِ ده صفحه بعد؟! تا حالا شده همین مثلاً ده صفحه ای رو که اینطوری خوندی، بدون این که بفهمی منظورش چی بود و اصلاً با چه هدفی نوشته شده بود کنار بذاری و دفعه ی بعد که اومدی سراغ اون کتاب به همین روش از ادامش بخونی؟!
بعضی از ماها قرآن رو که میخوایم بخونیم همینجوری می خونیم! یعنی به اندازه ی کتاب درسی هم اون رو «هدفدار» نمی دونیم. از اول قرآن شروع می کنیم و روزی یک صفحه، یا روزی دوصفحه و... (با رسم الخط عثمان طه یا دیگران) می خونیم و دوباره میذاریمش سر جاش تا فردا. البته تو مساجد و دانشگاه ها هم همین روش معموله! غافل از این که اونی که قرآن رو برای ما فرستاده یه هدفی هم داشته خب.
البته صفحه صفحه خوندن یا جزء جزء خوندن یه خوبی داره اونم منظم بودن برنامه ی قرائت قرآنه ولی خوندن قرآن به این روش یه اشکال اساسی داره؛ اونم این که خیلی صفحه ها از وسط یه موضوع شروع میشن، یا آخر خیلی از صفحه ها آخر موضوع نیست، به این چند مثال توجه کنید:
- صفحه ی 3 با آیه ی 6 سوره ی بقره شروع میشه: «سواءٌ علیهم...» که وسط بحثه! (در حالی که محدوده ی موضوعی این آیات آیه ی یک تا بیست و هفته)
- صفحه ی 4 با آیه ی 24 تموم میشه: «فإن لم تفعلوا و لن تفعلوا...» که وسط موضوع بحثه!
- صفحه ی 5 با آیه ی 25 شروع میشه: «و بشّر الذین ءامنوا و عملوا الصّالحات...» که باز هم وسط کلامه!
و ده ها مثال دیگه که نشون میده این نظم، خیلی غیر اصولیه.
پس با چه روشی قرآن بخونیم که هم منظم باشه و هم منظور قرآن رو به ما برسونه؟
من روش «قرائت متدبّرانه» رو پیشنهاد می کنم: یعنی خوندن قرآن طبق دسته بندی های موضوعی اون؛به این صورت که از اول یه موضوع (که بهش یه «کلام» میگن) شروع می کنیم و تا آخرِ اون موضوع رو میخونیم.
این دسته بندی های موضوعی رو هم - که سایت تدبّر در قرآن به تازگی یعنی حدوداً از ابتدای امسال روی سایتش گذاشته- از اینجا میتونید دانلود کنید:
دستهبندی محتوایی سورههای قرآن جهت قرائت متدبرانه روزانه
این دسته بندی بیشتر بر اساس تقسیم بندی حضرت علامه طباطبایی (رحمه الله) در تفسیر المیزانه با کمی قصد تکمیل.
می تونید این روش رو به مسجد محلتون یا دانشگاهی که توش درس می خونید هم پیشنهاد کنید تا کم کم قرآن خوندنمون هم مثل درس خوندنمون هدفدار بشه...
راستی این روزا دعا برای ما یادتون نره