سلام دوستان

داشتم تو اینترنت یه گشتی می زدم که رسیدم به وبگردی 20.30 یه مطلب جالب دیدم خیلی خوشم اومد گفتم حیفه نبینید....

آدرسش اینه: http://webgardi.yjc.ir/fa/news/27710/من-یک-محجبه-ام-لطفامرامسخره-کنید

رَبَّنَا اغفِرلَنَا وَ لِاِخوَانِنَا الَّذینَ سَبَقُونَا بِالایمَانِ وَ لا تَجعَل فی قُلُوبِنَا غِلّاً لِلَّذینَ ءَامَنُوا رَبَّنَآ اِنَّکَ رَءُوفٌ رَّحیمٌ:

ای پروردگار ما! ما و آن برادران ما را که در ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز، و در دلهایمان نسبت به کسانی که ایمان آورده اند (هیچ گونه) کینه ای مگذار. ای پروردگار ما! تو رئوف و مهربانی.

حشر/ 10

رَبِّ اغفِرلِی وَ لِاَخِی وَ اَدخِلنَا فِی رَحمَتِکَ وَ اَنتَ اَرحَمُ الرَّاحِمِینَ:

پروردگارا! من و برادرم را بیامرز و ما را در رحمت خود در آور، و تو مهربان ترین مهربانان هستی.

اعراف/151

رَبَّنَا ءَاتِنَا فِی الدُّنیَا حَسَنَةً وَ فِی الآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ:

ای پروردگار ما! به ما در دنیا نیکی عطا کن و در آخرت (هم) نیکی عطا کن، و ما را از عذاب آتش نگه دار.

بقره/201

رَبَّنَا اغفِر لَنَا ذُنُوبَنَا وَ اِسرَافَنَا فِی اَمرِنَا وَ ثَبِّت اَقدَامَنَا وَانصُرنَا عَلَی القَومِ الکَافِرِینَ:

ای پروردگار ما! گناهانمان را بیامرز، و از زیاده روی ما در کارمان در گذر، و قدم هایمان را استوار دار، و ما را بر گروه کافران پیروز گردان.

آل عمران/147

رَبَّنَا ءَامَنَّا بِمَا اَنزَلتَ وَاتَّبَعنَا الرَّسُولَ فَاکتُبنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ:

ای پروردگار ما! به آنچه نازل کرده ای ایمان آورده ایم، و از این پیامبر پیروی کردیم، پس ما را در زمره ی شاهدان بنویس.

آل عمران/53

رَبَّنَا مَا خَلَقتَ هَذَا بَاطِلاً سُبحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّار(191)

رَبَّنَا اِنَّکَ مَن تُدخِلِ النَّارَ فَقَد اَخزَیتَهُ وَ مَا لِظَّالِمِینَ مِن اَنصَارٍ (192)

ای پروردگار ما! این (جهان) را بیهوده نیافریده ای، تو منزهی، پس ما را از عذاب آتش نگه دار. ای پروردگار ما! به یقین تو هر که را به آتش وارد کنی خوارش کرده ای، و ستمگران را هیچ یاوری نمی باشد.

آل عمران/191 و 192

رَبَّنَا لَا تَجعَلنَا لِلقَومِ الظَّالِمِینَ «85» وَ نَجِّنَا بِرَحمَتِکَ مِنَ القَومِ الکَافِرِینَ «86»:

ای پروردگار ما! ما را مایه ی آزمون و آزار قوم ستمگر قرار مده، و ما را به رحمت خویش از قوم کافر رهایی بخش.

یونس/85 و 86

رَبَّنَا اِنَّنَا سَمِعنَا مُنَادِیاً یُنَادِی لِلاِیمَانِ اَن ءَامِنُوا بِرَبِّکُم فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغفِرلَنَا ذُنُوبَنَا وَ کَفِّرعَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَ تَوَفَّنَا مَعَ الاَبرَار:

ای پروردگار ما ! به راستی ما شنیدیم فراخواننده ای، به ایمان فرا می خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید، پس ما (نیز) ایمان آوردیم. ای پروردگار ما! پس گناهان ما را ببخشای و بدی هایمان را پوشیده دار و ما را با نیکان بمیران.

آل عمران/193

 رَبِّ اَدخِلنِی مُدخَلَ صِدقٍ وَ اَخرِجنِی مُخرَجَ صِدقٍ وَاجعَل لِی مِن لَدُنکَ سُلطَاناً نَصِیراً  

و بگو: «پروردگارا! مرا (در هر کار،) با صداقت وارد کن، و با صداقت خارج ساز، و از جانب خود، حجتی یاری کننده برای‏آنان قرار ده!»

تا حالا شده یه کتاب رو (یه کتاب درسی رو مثلاً) باز کنی همینطوری از یه صفحه شروع کنی به خوندن و ادامه بدی تا آخرِ ده صفحه بعد؟! تا حالا شده همین مثلاً ده صفحه ای رو که اینطوری خوندی، بدون این که بفهمی منظورش چی بود و اصلاً با چه هدفی نوشته شده بود کنار بذاری و دفعه ی بعد که اومدی سراغ اون کتاب به همین روش از ادامش بخونی؟!
بعضی از ماها قرآن رو که میخوایم بخونیم همینجوری می خونیم! یعنی به اندازه ی کتاب درسی هم اون رو «هدفدار» نمی دونیم. از اول قرآن شروع می کنیم و روزی یک صفحه، یا روزی دوصفحه و... (با رسم الخط عثمان طه یا دیگران) می خونیم و دوباره میذاریمش سر جاش تا فردا. البته تو مساجد و دانشگاه ها هم همین روش معموله! غافل از این که اونی که قرآن رو برای ما فرستاده یه هدفی هم داشته خب.
البته صفحه صفحه خوندن یا جزء جزء خوندن یه خوبی داره اونم منظم بودن برنامه ی قرائت قرآنه ولی خوندن قرآن به این روش یه اشکال اساسی داره؛ اونم این که خیلی صفحه ها از وسط یه موضوع شروع میشن، یا آخر خیلی از صفحه ها آخر موضوع نیست، به این چند مثال توجه کنید:
- صفحه ی 3 با آیه ی 6 سوره ی بقره شروع میشه: «سواءٌ علیهم...» که وسط بحثه! (در حالی که محدوده ی موضوعی این آیات آیه ی یک تا بیست و هفته)
- صفحه ی 4 با آیه ی 24 تموم میشه: «فإن لم تفعلوا و لن تفعلوا...» که وسط موضوع بحثه!
- صفحه ی 5 با آیه ی 25 شروع میشه: «و بشّر الذین ءامنوا و عملوا الصّالحات...» که باز هم وسط کلامه!
و ده ها مثال دیگه که نشون میده این نظم، خیلی غیر اصولیه.
پس با چه روشی قرآن بخونیم که هم منظم باشه و هم منظور قرآن رو به ما برسونه؟
من روش «قرائت متدبّرانه» رو پیشنهاد می کنم: یعنی خوندن قرآن طبق دسته بندی های موضوعی اون؛به این صورت که از اول یه موضوع (که بهش یه «کلام» میگن) شروع می کنیم و تا آخرِ اون موضوع رو میخونیم.
این دسته بندی های موضوعی رو هم - که سایت تدبّر در قرآن به تازگی یعنی حدوداً از ابتدای امسال روی سایتش گذاشته-  از اینجا میتونید دانلود کنید:

دسته‌بندی محتوایی سوره‌های قرآن جهت قرائت متدبرانه روزانه

این دسته بندی بیشتر بر اساس تقسیم بندی حضرت علامه طباطبایی (رحمه الله) در تفسیر المیزانه با کمی قصد تکمیل.
می تونید این روش رو به مسجد محلتون یا دانشگاهی که توش درس می خونید هم پیشنهاد کنید تا کم کم قرآن خوندنمون هم مثل درس خوندنمون هدفدار بشه...
راستی این روزا دعا برای ما یادتون نره

وَ إِذَا غَشِیَهُم مَّوْجٌ کَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ... (لقمان/32)
نسیم، دانه را از دوش مورچه انداخت... مورچه دانه را دوباره برداشت و به خدا گفت: «گاهی یادم می رود که هستی، کاش بیشتر نسیم می وزید.»...
خدایا باز یادم افتاد که هستی، گرفتاریه دیگه، تنهایی زورم نمی رسه به دنیا، تنهایی نمی شه، خب یه کاریش بکن دیگه! جونِ ما...

پ.ن. 1: کاش بیشتر گرسنه می شدم، کاش بیشتر گرفتار می شدم، کاش بیشتر مریض می شدم، کاش بیشتر غریب می شدم، کاش بیشتر...
پ.ن. 2: خدایا خیلی مخلصیم! ... اَلَکی

وَالْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَالَّذِی خَبُثَ لاَ یَخْرُجُ إِلاَّ نَکِدًا کَذَلِکَ نُصَرِّفُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَشْکُرُونَ. (اعراف/58)
و زمین پاک (و آماده) گیاهش به اذن پروردگارش برمى‏آید و آن‌چه پلید و ناپاک است جز اندکی ناچیز و بى‏ارزش برنمى‏آورد .

• باران را دیده‌اید چطور باغ را، درخت‌ها و سبزه‌ها و روییدنی‌ها را جان می‌دهد، چطور تر و تازه‌شان می‌کند؟ دیده‌اید دانه‌هایی که ماه‌هاست توی عمق لایه‌های خاک پنهان شده‌اند را چطور برمی‌آوَرَد، می‌رویانَد؟ توی بهار، یک دشت را دو سه روز بعدِ باران خوردن‌ش دیده‌اید؟ باورتان می‌شود همین بارانی که این گل‌های زیبای صحرایی، این سبزه‌ها و نهال‌ها و درخت‌ها را جان می‌دهد، جایی خار و خس برویاند؟!
• هزاری هم که باران موعظه و تلنگر و تبشیر و تنذیر بر سرمان ببارد، تا زمین‌مان زمین نباشد، بی‌فایده است. تا زمین‌ دلمان را زیر و رو نکرده باشیم، شخم نزده باشیم و ریشه علف‌های هرز را نخشکانده باشیم، این باران‌ها راه به جایی نمی‌برند. فرآیندهای زندگی‌مان را هم اگر طوری بچیند که هر روز هزار تا آیه و نشانه و تذکر سرِ راهمان قرار بگیرد، بی‌تفاوت می‌گذریم، شاید حتّی از روی جهالت با نیش‌خندی به طعنه و تمسخر، شاید با رخوت و سستی و بی‌حوصلگی..
.• صدای قرآن خواندن‌ش که توی کوچه‌پس‌کوچه‌های مدینه می‌پیچید، سیل اشک بود که بر گونه‌های جماعتی جاری می‌شد،  توی دل‌شان تند و تند جوانه‌های ایمان می‌رویید و می‌بالید . گروهی به سجده می‌افتادند از خوف و خشیت، انگار همه سلول های وجودشان لبریز ذکر می‌شد، از درک عظمت آن آیه‌ها.  توی دل بعضی امّا فقط خارهای نفرت‌ و کینه سربرمی‌آورد . همین صدای قرآن برای بعضی فقط مایه تمسخر و استهزاء بود. جماعتی روبرمی‌گرداندند و بی‌تفاوت می‌گذشتند، انگار گوش‌هاشان سنگین باشد. انگار چیز مهمی نشنیده باشند ... آه از وقت‌هایی که زمین، پاک نباشد.

به نقل از وبلاگ برای خاطر آیه ها

این آیه رو بارها دیده بودم، ولی تا حالا اینطوری بهش نگاه نکرده بودم. چقدر دیر...

سال نو مبارک