بچه ها این اولین سالیه که خانواده ی مجتبی بدون مجتبی شروع می کنن. حتماً خیلی سخته برای یه خانواده که جوونش - اونم همچین جوونی - رو به این زودی از دست بده... ولی خیلی سخت نیست که شبای جمعه رفیقمون رو فراموش نکنیم.

__________
پی نوشت: قرارمون این که از وقتی این مطلب رو خوندین تا یک روز تو ثواب عبادتامون شریک باشه. موافقین؟

ماجرا برمیگرده به دو سه سال پیش که با بچه ها رفته بودیم باغ وحش مشهد. قفس ببرها رو هم دیدیم، خب ببرها هم ما رو دیدن دیگه، البته بعضی ها رو بیشتر دیدن. اون بعضی ها هم هیچ وقت اون ببری که زود با ما صمیمی شده بود رو فراموش نمی کنن. اون ببر به ما یاد داد که دنیا چقدر بی ارزشه...
...چه می کنند این ببرها با آدم ها.

ببخشید دیر شد، مشغول تحویل دادن سال بودیم فرصت نشد زودتر خدمتتون ارائه بدیم نتیجه رو. الآن برای تحلیل این نتیجه فرصت ندارم. فقط خواستم بیش از این منتظر نمونید. آقای رحیمی! فکر کنم یه شام بتونم خدمت برسم.

راستی سال نو مبارک

خلاصه ماجرای معرفی شدن من به بچه های بسیج این بود که بچه ها دنبال کسی می گشتن که جانشین جوادآقای صفری بشه؛ ایشون مسئول امور رایانه ی بسیج بودن و ترمای آخر کارشناسی رو پشت سر میذاشتن، خلاصه ما معرفی شدیم و ... الآنم که خدمت شماییم.
بدون شک بهترین خاطرات کارشناسیم رو تو اتاق پایگاه بسیج دانشجویی دانشکده تربیت مدرس قرآن مشهد مقدس گذروندم. خاطرات شیرین و البته به ندرت تلخ. بچه های فوق العاده زحمت کش و مخلص، روزای پرکار، شبای تاریک میدون راهنمایی، خیابون کوهسنگی، جلسات نشریه، بگو مگوهام با حسین، تأخیرایی که تو کارام پیش میومد (که البته کم هم نبود)، دردسرای جذب بودجه که رو دوش حسین بود، نامه های پی در پی، اردوهای راهیان نور و خلاصه خیلی لحظات تکرار نشدنیِ دیگه که شمردنشون تمومی نداره. تو این پست، چند تا عکس گذاشتم تا با هم خاطرات اون روزا رو مرور کنیم:

بسم الله...

ادامه مطلب...

به یاد قطارهایی که به سمت مشهد میرفتند و با رسیدنشون به مقصد پر از خوشحالی میشدم، صدای پس زمینه ی وبلاگ رو صدای خاطره انگیز قطار میذارم. چقدر دلم تنگ شده برای لحظه ای که همیشه منتظرش بودم و نگران از این که که از دستم بره؛ لحظه ای که قطار از روی خیابون طبرسی میگذشت و چشم های منتظری رو برای چند ثانیه مهمون منظره ی حرم امام رئوف (علیه آلاف التحیة و الثناء) می کرد.

رسماً ورود جواد نصیری رو به وبلاگ تبریک میگم و مراتب تعجب خودم رو اعلام می دارم. البته فعلاً افتخار داده و فقط یه نظر گذاشته. امیدواریم ما رو بیش از این از وجود خودش محروم نفرماید فاتحه مع الصلوات.

راستش سجاد ادعا می کنه که «قبول کنید خوشگلتون منم. (یعنی خودش ما که ادعایی نداریم!)»¹ ما هم تصمیم گرفتیم این موضوع رو به رفراندوم (همون همه پرسی خودمون) بذاریم تا راست و غیر راستش در بیاد (یعنی حجّت تموم بشه. عکسشم جهت این که با کس دیگه (مثلاً آقای مدیر) اشتباه نشه گذاشتم.) لطفاً تو این نظر سنجی که تا تاریخ 29 اسفند 1390 ادامه خواهد داشت - إن شاءالله - و نتایج آن متعاقباً در همین وبلاگ اعلام خواهد شد. ضمناً هر کس یه بار بیشتر نمی تونه رأی بده، هم از نظر تنظیمات نظرسنجی و هم از نظر قانونی!!! (مورچه چیه که کله پاچش؟)
این مطلب تا پایان نظر سنجی در صدر مطالب وبلاگ قرار خواهد داشت.
راستی اینم بگم که اگه سجاد به عنوان «مرد شماره یک شیخا از نظر خوشگلیّت(!)» انتخاب بشه باید یه جوری از خجالت آقای مدیر وبلاگ در بیاد به خاطر انجام این نظرسنجی. (حالا به هر روشی که براش امکان داره دیگه!)
در مورد امنیت این انتخابات هم اصلاً نگران نباشید، چون ما هستیم!

__________
1- رک: قبول کنید

توجه:
رأیتون رو از طریق کادر قرمزی
که در ستون سمت راست وبلاگ قرار داره اعلام کنید.
→

Carelessness, causes people to think wrong about you...

ترم اول که بودیم، استاد زبان انگلیسی ما استاد تفضّلی بود. روش خوبی تو تدریس داشت و خیلی از بچه ها رو به زبان علاقه مند کرد. یکی از کارایی که تو کلاس رایج بود، این بود که بچه ها، مطلب کوتاهی (سوره ای از قرآن مجید، شعر، یا هر مطلب دیگه ای) رو به زبان انگلیسی می آوردن و اول جلسه روی تخته می نوشتن، بعد هم همگی روی موضوع اون بحث می کردیم. گاهی وقتا هم خود استاد چیزی می نوشت، مثلاً همین جمله ای که بالا نوشتم. بگذریم... قصدم از نوشتن این جمله این بود که بگم: هر وقت تو کاری سهل انگاری می کنم و باعث میشم دیگران در مورد من به خطا بیفتن، یاد این جمله میفتم. باورتون نمیشه: «همیشه»

بی دقتی ِ شما باعث می شود دیگران در مورد شما اشتباه فکر کنند!

میگم: «استاد اگه صلاح میدونید برای کلاس اخلاق یه نفر رو سراغ دارم که بیاد هفتگی برا بچه ها صحبت کنه.» لبخند میزنه و میگه: «شما چقدر آدم مخلصی هستید.» بعد از اون دیگه در این مورد با استاد حرفی نزدم.

آقا این قضیه ی انتخابات ما هم شب امتحانی شد؛ جای شما خالی الان دارم صلاحیت کاندیداها رو بررسی می کنم. اونم برای انتخاب 30 نفر (واویلا!). تازه قراره لیستمو به چند نفر هم پیشنهاد بدم!!!
خودمونیم... این نمودارایی که سایت khamenei.ir میده هم برا شب امتحان خیلی خوبه ها، مثلاً یه نمونش «معیارهای نماینده ی یک ملت انقلابی، مؤمن و شجاع».
ولی از شوخی که بگذریم، امشب واقعاً شب امتحانه؛ یه امتحان بزرگ برای اونایی که ادعای پیروی از ولایت، دلسوزی برای مردم، روشنفکری و بصیرت دارن.
خدایا! این بارم کمکم کن از چیزایی که یادگرفتم بهترین استفاده رو بکنم.¹

__________
1- نک: پلی به نامِ «کنکور»