ساعت 14:26 روز دوشنبه 30 خرداد 1373 شمسی برابر با عاشورای 1415 قمری در حالی که جای جای حرم مملو از عاشقان حسینی است، صدای انفجار مهیبی فضای روضه ی منوره را پر می کند...
و جنبه ی دیگری از ذات پلید منافقین آشکار می شود...
گویی حتی ذره ای از مهر امام مهربان را هم در دل سراسر تاریکی خود ندارند...
وقتی مهربانی را اینگونه پاسخ دادی همان بهتر که...

إِنَّ الْمُنافِقینَ فی الدَّرْکِ الْأَسْفَلِ مِنَ النّارِ وَ لَن تَجِدَ لَهُم نَصیرًا (النساء: 145)

فاتحه ای نثار شهدای این واقعه+صلوات

تفصیل واقعه را در اینجا بخوانید.

ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِّن رِّجالِکُمْ وَ لَ?کِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخاتَمَ النَّبِیِّینَ وَ کانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا
(احزاب:40)

آیه ی بالا اشاره می کند که پیامبر اکرم - صلوات الله و سلامه علیه و آله - آخرین پیامبران است و پس از ایشان پیامبری نخواهد آمد، و این تنها آیه ای است که این لفظ (خاتَم) را در بر دارد. اما با یک جستجوی ساده در قرآن کریم متوجه اشاره ی دیگری در مورد خاتمیت پیامبر(ص) میشویم:
با جستجوی عبارت «قبلک» این نتیجه به دست می آید که این عبارت 32 بار در قرآن کریم به کار رفته و همگی خطاب به پیامبر اسلام (ص) است. اما در هیچ خطابی به ایشان از عبارت «بعدک» استفاده نشده است. تنها در قرآن کریم یک بار عبارت «بعدک» آمده و آن هم خطاب به حضرت موسی - علیه السلام - است: قالَ فَإِنّا قَدْ فَتَنّا قَوْمَکَ مِن بَعْدِکَ وَأَضَلَّهُمُ السّامِرِیُّ (طه: 85)

اینم عیدی من به شما

عید مبعث بر همگی مبارک

پ. ن: اینم صدمین مطلب ارسالی بنده، که بدین گونه مبارک شد.

بعد نوشت: راستی یادم رفت بگم، من این نکته رو از یه مقاله دیده بودم:
مؤمنی، سمیه. خاتمیت پیامبر اعظم(ص) در قرآن http://www.maarefquran.org

نجف اشرف، تیرماه 1390، شعبان المعظم 1432...
خیلی اتفاقی هر سه تامون توی یه کادر جا گرفتیم.
وای اگه بدونی توی اون هوای داغ، دیدن اون کلمن نارنجی رنگ چقدر خوشحال کننده بود!

آرام باش یهودی!
خیبر را که یادت نرفته!
بیخود تقلّا می کنی...
مثل این که نخوانده ای:
خداوند اراده ی خود را در جهان همه گیر می کند، حتی اگر تو و امثال تو دوست نداشته باشید...
در قرآن ما بیشتر دقت کن:
شکستی که از آن فرار می کنی به زودی گریبانت را خواهد گرفت...
و تو در برابر کسی زانو خواهی زد که پیدا و پنهان تو را میدانسته،
حتی اگر اوباما
تو را در دنیا آزادیخواه نامیده باشد.

پ. ن 1: 24 رجب سالروز فتح خیبر مبارک.
پ. ن 2: یُرِیدُونَ لِیُطفِئوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِم وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَو کَرِهَ الکافِرُون (الصف: 8)
پ. ن 3: قُل إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنهُ فَإِنَّهُ مُلاقیکُم ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الغَیبِ وَالشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُم بِما کُنتُم تَعمَلونَ (الجمعة: 8)
پ. ن 4: رئیس آمریکا دیروز نشان «آزادی»، بالاترین نشان افتخار آمریکا، را به رئیس رژیم صهیونیستی داد. (خبر)

منظور از 5 که مشخصه، منظور از 1 جناب قاسم خان امانی حفظه الله تعالاست. آهان، نفر پنجمِ 5 هم پشت دوربینه خب، حاج احمد. عکس مال اواخر اسفند سال 89ـه. در شرح تصویر هم باید گفت: 1+5 در امامزاده حسین بن موسی الکاظم (علیهما السلام) در شهر زیبای طبس، یعنی جلوه ای از «سیاست ما عین دیانت ماست»!!!

همینجوری یهو دلم برا دایی صادق تنگ شد

بچه باصفاییه.

یه چیزی بگم بحثمون کامل بشه، ماها با این پشتوانه ی قوی فرهنگی که از قرآن و احادیث ائمه علیهم السلام داریم، فیلمامون - که یه جنبه از هنرمونه - وضعش اینه، اما این غربیا هر فضیلتی رو که ندارن میان با استفاده از هنر فیلم سازی خودشونو با همون معرفی میکنن. مثلاً همین دو مورد رو ببینین و خودتون قضاوت کنین:

تو فیلم Air Force One (هواپیمای رئیس جمهور) - محصول 1997
وقتی خانواده ی رئیس جمهورو گروگان میگیرن این جمله به زبونش میاد:

Haven"t You Honour?
شما آزاده نیستید؟

و تو فیلم  Saving Private Ryan (نجات سرباز رایان) - محصول 1998
این جمله رو از زبان یه سرباز آمریکایی در برابر ویتنامی ها میشنویم:

lf God"s on our side, who"s on theirs?
lf God be for us, who could be against us?
اگه خدا با ماست پس کی با اوناست؟!
اگه خدا طرف ماست پس کی میتونه در برابر ما بایسته؟! 

پ. ن 1: ما که هر چی فیلم بی محتوا تا حالا ندیده بودیم تو راه اراک-تهران به خوردمون دادن!
پ. ن 2: این ادعا رو ندارم که حالا اگه ما به جای کارگردانای الآن بودیم حتماً بهتر عمل می کردیم.
پ. ن 3: قبول دارم که انتقاد کردن راحت تر از انجام کارِ درسته.

حالا بشنویم از «تهاجم فرهنگی به روش هالیوود»، و نیز «بخش هنری سازمان CIA»!!!

برای دانلود اینجا کلیک کنید.

من
به راه های دنیای مجازی
آگاه ترم
تا
راه های دنیای واقعی
و به طریق اولی
از راه های آسمان
هیچ نمیدانم!

پ. ن:
أیها الناس! سَلونی قبلَ أن تَفقِدونی، فلَأنا بِطُرق السماءِ أعلمُ مِنّی بِطُرق الأرض، قبل أن تَشغَرَ بِرِجلِها فتنةٌ تَطَأُ فی خِطامها و تذهبُ بأحلامِ قومِها.
ای مردم! آنچه می‏خواهید از من بپرسید پیش از آنکه مرا نیابید، که من راه های آسمان را بهتر از راه های زمین می‏شناسم، بپرسید قبل از آن که فتنه‏ ها چونان شتری بی‏ صاحب حرکت کند، و مهار خود را پایمال نماید، و مردم را بکوبد و بیازارد، و عقل ها را سرگردان کند.
(نهج البلاغه، خطبه 231)

«از احکام فقط اینو یاد گرفتیم که یه ماشین بندازیم تو خیابون تن و بدن جوونامونو بلرزونیم، یا یه هلیکوپتر بفرستیم رو سقف خونه ی مردم نیرو پیاده کنیم برای جمع آوری چهارتا بشقاب آهنی. یارو هفتاد میلیون پول هیئتو که مردم امانت بهش داده بودن خورده، اونوقت تو عروسی برادرزادش چون یه دلنگ و دولنگی کردن میگه حرومه، من نمیرم. از احکام همینو یاد گرفتیم که اگه یک دختر دو تار موش پیدا بود با پونز فرو کنیم تو پیشونیش. اونوقت ادعا کنیم که خیرخواه مردمیم، نگران آخرت اونا هستیم، همین خیرخواهی بعضیا کار دستمون داد. اینجوری شد که به اینجا رسیدیم.»
این قسمتی از یه دیالوگ از فیلم «زندگی خصوصی» بود که وحید جان لطف کرده بود و رو وبلاگش (یعنی اینجا) گذاشته بود تا به دست ما هم برسه. من هم بعد از دانلود نگاه کردم و ضمناً چیزایی به ذهنم رسید که فکر کردم بد نباشه با شما در میون بذارم:
بچه ها منم موافقم با حرفای این آقا. این که اسلام جز احکام، اخلاقم داره، و خیلی هم مهمه، و آدم بی اخلاق رو هیچکس تحمّل نمیکنه، اما... میگم ما باید اول کارای خوب رو به اندازه ی کافی جا بندازیم، بعد از این که خوب جا افتاد، بیایم و آفت هاش رو هم بگیم، تا کاملاً تو جامعمون «به نحو شایسته» رواج پیدا بکنه. اگه اینطوری نباشه دیگه در مورد خود اون کار خوبم کم کم دیگه نمیشه صحبت کرد!
اما ما تا حالا چند تا فیلم ساختیم که خوبیای حجاب رو توش گفته باشیم؟ آیا برای مردم جامعه ی ما ضرورت حجاب خوب مشخص شده؟ تو چند تا فیلم خطرات ماهواره رو گفتیم؟ سینما چقدر برای مردم جا انداخته که ماهواره قبل از این که راهی به سمت اطلاعات جدید باشه کانالیه برای نفود مدیرای این شبکه ها توی خونه های ما؟ آیا اهمیت امانتداری رو به مردم آموزش دادیم؟
خب جواب همه ی این سؤالا منفیه.
پس به نظر من درست نیست که مثلاً قبل از گفتن خوبیای «حجاب»، بیایم آفت های «تبلیغ حجاب» رو بگیم. آقای کارگردان فیلم «زندگی خصوصی»، شما چندتا فیلم درباره ی قدرت اجتماعی خانمای محجبه ساختی که حالا اینقدر از فیلمت دفاع میکنی؟ چند تا فیلم ساختی که توش راه های نفوذ تفکرای سمّی رو تو جامعه ی ما – که یکیش ماهواره باشه – نشون دادی که حالا میای از جمع آوری ماهواره انتقاد میکنی؟
بگذریم... اما موضوع دیگه ای که درباره این دیالوگ باید بگم چیزاییه که با هم خلط شده و اگه آدم دقت نکنه ممکنه براش شبهه پیش بیاد؛ پس اینا رو هم خطاب به جناب کارگردان میگم:
آقای کارگردان! بهتره بدونید کار نیروی انتظامی برخورد با مجرمه، چه دزد باشه، چه بی حجاب. کار نیروی انتظامی در وحله ی اول فرهنگ سازی و آموزش نیست. آموزش مال صدا و سیما و سینما و آموزش و پرورش و... است.
آقای کارگردان! لرزیدن تن آدم ناهنجار مهمه اما لرزیدن دل جوون پاکی که دوست نداره این صحنه های بی حجابی رو ببینه اما مجبوره تو همچین جامعه ای رفت و آمد داشته باشه مهم نیست؟
- آقای کارگردان! ماهواره ها چهارتا بشقاب آهنی نیستن، وسیله ی ارتباطی هستن با خطرات مخصوص به خودشون.
- آقای کارگردان! این که بین این همه رفتار خوب، یه رفتار استثناء رو پررنگ کنیم روش آموزشی خوبیه؟
- آقای کارگردان! واقعاً دخترای بی حجاب امروز ما فقط دو تا تار موشون بیرونه (با این تأکید شما!)، و  همچین بی حجابی روپونز فرو میکنن تو پیشونیش؟ واقعاً؟!
- آقای کارگردان!
- آقای کارگردان!!
- آقای کارگردان!!!

با تشکر از آنتی شیخای گل.