- چی میخونی؟
- الهیات.
- به قیافتم میخوره!

***

- ایشون که معلومه از اون بسیجیای دو آتیشس!

***

- بهش نمیاد مذهبی باشه!

...

آدما با ظاهرشون خودشون رو معرفی می کنن؛ مذهبی، بی تفاوت، مهربون، خشن، علاقه مند به دوستی، مغرور، مرتب، مهندس، مدیر و... ! البته منظورم از ظاهر، فقط لباس نیست، ولی لباس نقش خیلی مهمی رو این وسط بازی می کنه.

بعضیا میگن از روی قیافه ی آدما نمیشه شخصیتشون رو قضاوت کرد. قبول دارم، اما اینو که «قیافه ی آدما هیچ ربطی به شخصیتشون نداره» قبول ندارم؛ چون شخصیت آدم روی ظاهرش حتما تأثیر میذاره.

به نظرم ظاهر آدم لااقل سه تا کارکرد میتونه داشته باشه: یک این که نشون می ده آدم دوست داره جزء کدوم صنف و گروه شناخته بشه. درست مثل پرچم یه کشور، که نشونه هایی از عقاید و شعارهای مردم یا دولت اون کشور رو تو خودش داره؛ «لباس، پرچم کشورِ وجودِ هر انسانه.» دوم این که باعث جذب کردن آدمایی میشه که اون ظاهر رو می پسندن؛ اگه شبیه مذهبیا باشه دوستای مذهبی رو بیشتر جلب میکنه و اگه شبیه غیرمذهبیا باشه، غیرمذهبیا رو بیشتر جذب میکنه. و شما بهتر میدونید «انسان بر دینِ دوستِ خود است.» سوم این که برای آدم موقعیتها و فرصتهایی ایجاد میکنه؛ مثلا من دیدم گاهی آدمایی که کمک میخوان -حتی برای آدرس پرسیدن- به چهره ی رهگذرا نگاه میکنن -شاید- آدمی رو که چهره ی گشاده تری داره انتخاب می کنن. خب فرصت کمک کردن به دیگران، کم فرصتی نیست.

خوش «رو» باشید!

__________
پ. ن. 1: موضوع مهمی مه توی بحث سبک زندگی هم مطرح میشه اینه که همونطور که شخصیت آدم روی ظاهرش تأثیر داره، ظاهر آدم هم روی شخصیتش تأثیرگذاره.
پ. ن. 2: آدمای منافق که باساختن ظاهر موجه، خودشونو جای آدمای خوب جا می زنن، موضوع این مطلب نیستن.

برای تنوع می تونید در ادامه چند مدل از قیافه های منو ببینید!