یک کوهنورد می خواست از بلندترین کوه ها بالا برود . او پس از سالها آماده سازی ، ماجراجویی خود را آغاز کرد . ولی از آنجا که افتخار کار را فقط برای خود می خواست ، تصمیم گرفت تنها از کوه بالا برود . شب، بلندی های کوه را تماماً در بر گرفت و مرد هیچ چیز را نمی دید . همه چیز سیاه بود . و ابر روی ماه و ستاره ها را پوشانده بود همانطور که از کوه بالا می رفت ، چند قدم مانده به قله کوه ، پایش لیز خورد و در حالی که به سرعت سقوط می کرد ، از کوه پرت شد . در حال سقوط فقط لکه های سیاهی را در مقابل چشمانش می دید . همچنان سقوط می کرد و در آن لحظات ترس عظیم ، همه ی رویدادهای خوب و بد زندگی به یادش آمد . اکنون فکر می کرد مرگ چقدر به او نزدیک است . ناگهان احساس کرد که طناب به دور کمرش محکم شد . بدنش میان آسمان و زمین معلق بود و فقط طناب او را نگه داشته بود . و در این لحظه سکون ، برایش چاره ای نماند ، جز آنکه فریاد بکشد : ” خـدایـا کـمـکـم کـن ”
ناگهان صدای پرطنین که از آسمان شنیده می شد ، جواب داد : ” از من چه می خواهی ؟ ” کوهنورد گفت : ” ای خدا نجاتم بده ! *- واقعاً باور داری که من میتوانم تو را نجات بدهم ؟
*- البته که باور دارم . *- اگر باور داری ، طنابی را که به کمرت بسته است پاره کن !
یـک لـحـظـه سـکـوت …
و مرد تصمیم گرفت با تمام نیرو به طناب بچسبد !!! روز بعد از این ماجرا گروه نجات می گویند که یک کوهنورد یخ زده را مُرده پیدا کرده اند . بدنش از یک طناب آویزان بود و با دستهایش محکم طناب را گرفته بود ! ((( او فقط یک متر با زمین فاصله داشت ! )))
و شما ؟ چقدر به طنابتان وابسته اید ! آیا حاضرید آن را رها کنید ! در مورد خداوند هرگز یک چیز را فراموش نکنید . هرگز نباید بگویید او شما را فراموش کرده ، یا تنها گذاشته است . هرگز فکر نکنید که اومراقب شما نیست به یاد داشته باشید که او همواره شما را با دست راست خود نگه داشته است