
خورشید، ماه، انعکاس، عاشقی...
حکایت قشنگیه؛ حکایت عاشقیِ ماه و معشوقیِ خورشید،
دلواپسی ماه واسه یادآوری خورشید تو دل سیاه شب.
ماه فقط میتونه یه ذره از نور خورشید رو نشون بده،
اما همون یه ذره هم واسه تو تاریکی نموندن غنیمته.
کاش ما هم تو این تاریکی، یه ذره ماه باشیم.
کاش ما هم یه ذره یاد خورشیدمون رو تو دل آدم ها زنده کنیم؛
خورشیدی که میگن خیلی وقته پشت ابرهای غیبت و غربت منتظره...
توی آیینه یه نگاهی به خودت بنداز...
تو شبیه ماه هستی؟...
پ. ن 1: این نوشته یه روز تو نمازخونه دانشکده به دستم رسید (با یه کوچولو تفاوت).
پ. ن 2: سال نو پیشاپیش بر همگی مبارک.
کلیدواژه ها: