از افتخارات ما و رفقا، اصرار به اقامه ی نماز به جماعت بود، و این رو در تمام اوضاع و شرایط، مکان ها و زمان ها، سختی ها و آسانی ها، غم ها و شادی ها، لودگی ها و غیر لودگی ها رعایت می نمودیم. خب به هر حال «إنّما المؤمنون... الّذین یُقیمون الصّلوة» (اینو میگن تقطیع نابجای آیه ای از قرآن کریم جهت تأیید افکار و امیال شخصی... ما اینیم دیگه!) بقیشو بشنوید از زبان تصاویر: نمایی از اقامه ی نماز جماعت (بین دو نماز ظهر و عصر). دقت کنید همگی صف اول نشستن! گفتم که، اقامه ی نماز جماعت، زمان و مکان خاصی نمیشناسه. گاهی وقتا تلفات هم میدادیم، معنویتو داشته باش. بعضیام که انقدر به خودشون فشار میاوردن که به ناچار باید تا نوبت بعدی نماز استراحت می کردن! زحمت اتصال صفوف هم که به گردن همین بنده های خدا بود لطفاً... لطفاً به خدا لبخند بزنید! پ. ن: شاید ادامه داشته باشد... اگر خدا بخواهد... نماز رو می گم؛ اگه خدا نخواد... :: به تاریخ چهارشنبه 91/3/3 ساعت 6:40 صبح
|
||
[ طراحی قالب اصلی : روزگذر ] [ Weblog Original Themes By : roozgozar ] [ ویرایش قالب : رفقا ] |