به نام خدا

سلام دوستای عزیزم. لازم میدونم یه نکته صرفا جهت یادآوری خدمت دوستان عرض کنم. ظاهرا بزرگ شدیم  و همه  هزار ماشاالله خواسته یا ناخواسته تو جامعه عنوان کارشناس قرآنی رو یدک می کشیم. (البته زهی خیال باطل)

پس لازمه همه با توجه به علاقه ای که در یک زمینه خاص داریم مطالعات تخصصیمون رو در اون زمینه متمرکز کنیم و باری به هر جهت نباشیم، مثل دیمه زاری نباشیم که دل کشاورزو الکی خوش نگه می داره و وقتی به درووش کمر خم میکنه، هر چی بیشتر پیش میره کمتر رغبت به جمعش پیدا میکنه، بس که سیاه میزنه از دورو از نزدیک تُنُک و چراندنیه تا خرمن کردنی. خلاصه تمرکز روی یه گرایش خاص احیانا با تحقیقات و  نگارش مقاله یا کتابی همراه میشه که باعث عمق بخشیدن به دانسته ها و کامل و یا خالص کردن انبوهی از نظرات میشه که حالا برای بشر هیچی لااقل برای خودمون و تکریم خانواده ها و اغفال خانواده عروس خانم (قابل توجه شیخای عذب) و یا به قول دوستان اهل تقرب، به درد آخرتمون بخوره و الا خیلی ببخشید خیلی ببخشید عمه بنده هم می تونه تا آخر عمرش بشینه و هی بعضی وقتا یه سری چیزا بخونه بدون هیچ سوال و کاوشی. نه جدی میگم

سلام دوستان عزیزم. ممنون. خدا رفتگان همه رو بیامرزه.

از اونجا که ما در غار زندگی میکنیم و به هیچ اینترنت و اونترنتی دسترسی و حتی پار سی نداریم، باید عرض کنم دولت الکترونیک مارو از قلم انداخته و به همین جهت دیر به دیر به شیخا سر میزنم.دوستان پایتخت نشین انتقال بدین. در ضمن غار ما آهکیه و ازش آب چکه می کنه. یه خونه ای از این مسکنای احمدی نژادی سراغ ندارین؟ البته نه ازونایی که پسر عموم رفته بود آبگرمکنشو نصب کنه کلا دیوارش ریخته بود... 

خلاصه.... دانست که دلی اسیر دارد   دردی نه دوا پذیر دارد...

سلام صادق جان. بهت تبریک میگم ان شالله به پای هم دمپایی خریده و سالیان درازی را با یکدیگر و برای یکدیگر زندگی کرده و عاشق یکدیگر بمانید. من و جمشید و حسین رضایی برات میرقصیم. پروفسور اکبری هم که فوق تخصص رقص لری هست، زحمتشو میکشه. دیگر دوستان هم استاد ما هستن اما رو نمیکنن. از جمله حاج آرش قرائی و مدیر محترم وبلاگ و در کل تمامی دوستان. سجادم که تو فستیوال رتبه داره از نوع باباکرم. یه خاطره و چند نکته:

به امید اینکه هیچ شیخی مجرد نمونه صلوات بفرس. شب خواستگاری بود. آقا به ما گفتن برین تو اتاق باهم صحبت کنین مام که 3،4تا خواهر و برادر داریم و خانمم 2،3تا ، مث وحشیا ریختن تو اتاق سر و صدا میکردن هی خانمم صحبت میکرد میگفتم ببخشید متوجه نشدم دوباره بگین باز از اول شروع میکرد خلاصه هم اون اعصابش خورد شده بود هم من. به بچه ها گفتم بچه ها میشه برین یه اتاق دیگه همشون هم صدا گفتن نههههههه. بدش زدن زیر خنده. مام قرمز شدیم و خندیدیم، باخودم گفتم بذا بریم خونه میدونم چیکار کنم. اعصابم خورد شد هی خواسم بگم بابا ساکت مثل اینکه این صحبتا از مذاکرات هسته ای هم حیاتی تره ها که آقا لحافارم ریختن ...خانمم گفت بچن دیگه عیب نداره مام گفتیم دقیقا به نطر من باید بچه رو آزاد بذاری گفت نه البته آزاد آزاد که نمیشه باز گفتم دقیقا آزاد آزادم خوب نیست. خلاصه موید الاسلام بودیم هر چی میگفت یه دقیقا میذاشتم اولش به خودش پس میدادیم. خلاصه به هر بدبختی بود تموم شد و رفتیم خونه خواهر برادرارو دِ بزن آخرش زیر شکنجه ها کاشف به عمل اومد که اونا در واقع با نقشه مادر زن بپا بودن. اونجا بود که گفتم عجب پس که اینطور....داداشم که مونده بود خونه داشت نگام میکرد و میخندید با یه لگد نیشش بسته شد... یادش بخیر ان شالله خاطرات بعدی رو در خواستگاریای دیگه تجربه کنیم. هه هه ندا آمد: زهی خیال باطل. و اما بعد...

1-باید خدمت دوستان عرض کنم ازدواج یک بافت سرشار از عاطفه است و رنگ برخورد ها حتی در مواقعی که نیاز به منطق در گفتگو لازم است حتما باید عاطفی و دوستانه باشد. 2-به طور کلی ازدواج نیازمند مهارت هایی هست که از جمله مهمترین اونا شناخت خلق و خوی طرف مقابل هست. 3-از اونجایی که ما آدما نیازمند محبت هستیم حتما باید ابرازش کنیم و دیگر اینکه ژس آدمای صد ساله رو به خودمون نگیریم و هی بگیم ازما گذشته فلان کار جلف بازیه و... نه هیچی باارزش تر از این نیست که انرژی کودکیمونو تا آخر عمر گم نکنیم. در آخر عرض میکنم باید به همسرتون امید و اعتماد بدین.موفق باشید و متاهل. یا حق. و من الله زن

سلام ممنون از دوست عزیزم جمشید که حال و هوامونو عوض کرد. اما دو مطلب اخیر: شما خجالت نمیکشین انقد تعریف میکنین از شیخا؟ یه دفه بگین معصومن راحت کنین همه رو. خوش تر آن باشد که سر دلبران ، گفته آید در حدیث دیگران. نه که خودمون هی خودمونو به به و چه چه کنیم. آورده اند: روزی کدویی کنار درختی رویید و بر وی سوار شد و او را از خود پوشانید. به خود بالید و به درخت گفت: چه زود تو را از برگ و بار خود پوشاندم، درخت با متانت گفت: فردا که وزد بر من و تو باد مهرگان، آنگه شود پیدا که از ما دو مرد کیست. و پاییز رسید و بساط کدو برچیده شد و مرد هویدا شد.

و باید همچنان گفت: وقت است که شیوه ی سخنم را عوض کنم        شد شد اگر نشد وبلاگم را عوض کنم. 

                         وقت است که خرقه آلوده بر کنم ز تن                شد شد اگر نشد، من کیش خویش عوض کنم....

                         شاید این بار «باید» شیوه سخنم را عوض کنم          زین پس خرقه ی آنتی شیخ را به تن کنم....                   فی البداهه بود میدونم توش پر غلطه. یا حق.

سلام دوستای خوب و عزیزم. دلم برای تک تکتون تنگ شده، از دم. احمد آقاهم مارو شرمنده کردن «قوربان الوم اونا». ای آقا خودوم اینجا دلوم در پیش دلدار .... درس آدمو از همه چی میندازه اما....دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است. بگذریم احمد جان. به قول اینا من تی قوربان. لامصب صدها زبون زنده دنیا رو یاد گرفتمیم الا لری که دست دکتر اکبری رو می بوسه اگه وخت داشته باشن....راسی تعطیلات پایان ترم قراره با هم اتاقیام بریم شکار نهنگ، میگن خزر نهنگ نداره ولی غورباقه که داره. حورو پریم که تو کارما نیست و کلا حلالم نیست.به نطرم چون حلال نیستن و منفعت ندارن اینجا مث مور و ملخ زیاد شدن. اینو از من نشنیده بگیرین من پاک پاکم ولی «این قسمتو آروم تر بخونین» میگن هرچی جنس مرغوب تر باشه نایاب تره.بگذریم.خلاصه هنوز زندم وشما عزیزا رو که می بینم جدا خوشحال میشم. دوستون دارم. جنستون جور و منقلتون برا. یا حق.

محمد رضا گفت همه مطلبتو  دنیا میخونه.ببین دنیا خانم من اهل این کارا نیستم تازه زنم که گرفتم دیگه عمرا. چرا دست از سر ما ور نمی داری ببینم تو محمد رضا رو از کجا میشناسی؟ لابد رییس بسیجم میشناسی دیگه؟ببین میخوای بابلسر بیای بیا ولی من بات شنا نمیکنم میگن تو شوخی شوخی آدمو غرق میکنی.تازه سایزتم بم من نمیخوره میگن تو خیلی گنده ای من لاغرم برو پی کارت فقط  حالا که همه رو میشناسی به بچه ها بگو خیلی دلم براشون تنگ شده اندازه تو هم بیشتر.