با سلام به همه ی دوستای خوبم

به همه عرض تسلیت می گم بابت فوت دوست خوبمون مجتبی واقعا باور کردنی نیست که از میون ما رفته باشه ، وقتی که محمد رضا خبر فوت مجتبی رو به من داد اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که چقدر مرگ نزدیکه ومیتونه ناگهانی واتفاقی باشه چون واقعا باور نمی کردم که برای مجتبی و هم سن های ما این اتفاق بیفته.ولی باید قبول کنیم که این یک واقعییته،اما با اخلاقی که من از مجتبی دیده بودم حتم دارم که خدا یه جای خوب برای مجتبی در نظر گرفته.

حالا بچه ها، بیایید هر کسی هر چقدر میتونه،از یک آیه تا ....،به نیت شادی روح مجتبی بخونیم.

                                        باشد که خدا روز رستاخیز همه ما را مورد عنایت و لطف خویش قرار دهد....آمین.

این هم می تونه راهی برای زنده کردن خاطراتی که با هم تو دانشکده داریم و داشتیم باشه؛ یه قالب با عکس فضاهای دانشکده برای گوشی همراه.
کسایی که گوشی سونی اریکسون دارن می تونن از این تم برای گوشیشون استفاده کنن. این تم در چهار اندازه و مدل آماده شده که روی بیشتر مدل های سونی اریکسون کار می کنه:

1- اندازه صفحه نمایش: 320 * 240 نمونه مدل: C901 - حجم: 67.5 کیلوبایت دانلود
2- اندازه صفحه نمایش: 320 * 240 نمونه مدل: K800 - حجم: 67.5 کیلوبایت دانلود
3- اندازه صفحه نمایش: 220 * 176 - نمونه مدل: K750 - حجم: 42.5 کیلوبایت دانلود
4- اندازه صفحه نمایش: 160 * 128 - نمونه مدل: K510 - حجم: 27.5 کیلوبایت دانلود

دیروز به مجتبی پیامک دادم که «ارشد چه کار کردی؟». قبلا بهم گفته بود رتبش حدود 230 شده، تو کنکور الهیات و معارف اسلامی. ساعت 20:46 گوشیم زنگ خورد... گوشی رو که نگاه کردم دیدم نوشته «مجتبی»... با خوشحالی برداشتم و مثل همیشه که با هم سلام و احوال پرسی می کردیم بهش با گرمی سلام دادم... اما... اما یه صدای دیگه پشت گوشی بود. فکر کردم حتما گوشیش رو واگذار کرده! صدا بعد از جواب سلام پرسید: «شما؟» گفتم: «با آقا مجتبی کار دارم.» اسمم رو پرسید، گفتم. گفت: «آقای مزرعی! شما چند وقته که با ایشون تماس نگرفتید؟» گفتم: «خیلی وقته.» گفت: «مجتبی تصادف کرده الآن بیمارستانه.» بعد حرفشو عوض کرد: «عمرشو داده به شما. دیروز چهلمش بود.»
باورم نمی شد... با دست پاچگی پرسیدم: «کی؟ کجا؟ چه جوری؟» اونم انگار که کاری پیش آمده باشه گفت: «ببخشید، لطفاً ده دقیقه دیگه تماس بگیرید.» حالم خیلی بد بود. به هم اتاقیای قدیم خبر دادم با پیامک... بعدم رفتم آب به صورتم زدم... مجتبی دیگه نیست!... مگه می شه؟! داشتم مرور می کردم که چهل روز پیش کجا بودم... آره، تازه از کربلا برگشته بودم... و الآن مشهد... هیچ چیز جز حرم امام رضا (علیه السلام) نمی تونست آرومم کنه

یکی از چیزایی که تو ماه رمضون هر سال، منو یاد محمد (لسانی) میندازه این دعاست: اللهم طهر قلبی من النفاق، و عملی من الریاء، و لسانی من الکذب، و عینی من الخیانة...
البته اشتباه نشه! فقط به خاطر شباهت لفظی.
بگذریم ماه رمضونم تموم شد. رمضان رفت ولی کاش صفایش نرود

حیف... عیدتون مبارک.

انگار همین دیروز بود که رفته بودم مشهد برای ثبت نام دانشگاه. حس غریبی داشتم. یادم میاد اون روز حدود ساعت 12 رسیدم دانشکده و رفتم پیش استاد گرایلی¹ تا ثبت نام کنم. بعد از ثبت نام هم به اتفاق بابا و "محمد ظاهر²" رفتیم خوابگاه رازی و بعدشم چهار سال خاطره از دیروز تا امروز...
شاید بعداً به امید خدا فرصتی شد تا خاطراتی رو هم از این یک روز منتشر کنیم. منتظر باشید...
راستی دو سه روز پیش بین عکسای گوشی همراه بابام، خیلی اتفاقی چشمم به چند تا عکس از اون روزا افتاد. یه دفعه کلی خاطره برام زنده شد... خیلی جوون بودما

پا نوشت: _______________________
1 و 2- البته اون روز با صاحب این دو تا اسم اصلاً آشنا نبودم ولی بعدا خیلیم با هم رفیق شدیم.

اما عکسها...