اَللَّهُمَّ وَ مَتى‏ وَقَفْنا بَیْنَ نَقْصَیْنِ فى دینٍ اَوْدُنْیا، فَاَوْقِعِ النَّقْصَ بِاَسْرَعِهِما فَنآءً، وَاجْعَلِ التَّوْبَةَ فى اَطْوَلِهِما بَقآءً. وَ اِذا هَمَمْنا بِهَمَّیْنِ یُرْضیکَ اَحَدُهُما عَنّا، وَ یُسْخِطُکَ الْاخَرُ عَلَیْنا، فَمِلْ بِنا اِلى‏ ما یُرْضیکَ عَنّا، وَ اَوْهِنْ قُوَّتَنا عَمّا یُسْخِطُکَ عَلَیْنا و لا تُخَلِّ فى ذلِکَ بَیْنَ نُفُوسِنا وَاخْتِیارِها، فَاِنَّها مُخْتارَةٌ لِلْباطِلِ اِلاّ ما وَفَّقْتَ،اَمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمْتَ.
خداوندا، چون میان دو‌ نقصان، یکى در‌ دین ‌و‌ یکى در‌ دنیا قرار گرفتیم، نقصان را‌ در‌ ‌آن قرار ده‌ که‌ زودگذر است ‌و‌ توبه را‌ در‌ ‌آن قرار ده‌ که‌ بقایش بیشتر است، و چون آهنگ دو‌ کار کردیم که‌ یکى تو‌ را‌ خشنود مى سازد ‌و‌ دیگرى تو‌ را‌ به‌ خشم مى آورد، ما‌ را‌ بدان سوى که‌ سبب خشنودى توست روانه دار ‌و‌ عزم ما‌ را‌ در‌ آنچه سبب خشم توست سست نماى، و در‌ ‌آن هنگام نفسهاى ما‌ را‌ به‌ اختیار خود وامگذار که‌ نفسهاى ما‌ اگر توفیق خویش رفیق آنها نگردانى راه باطل گزینند ‌و‌ نفس آدمى را‌ به‌ بدى فرمان دهد مگر آنکه تو‌ رحمت آورى.

صحیفه سجادیه - دعای نهم
ترجمه عبدالمحمد آیتی