ما که امسال محرم و صفر عجيبي داشتيم. اربعينمون هم عجيب تر از همش. عجيب از اين لحاظ که ديگه نميشه جايي گفت امام حسين(ع) فلان.

اربعينمونم با شنيدن تهمت هاي ديگران ادا کرديم.سوال من تو اين محرم و صفر از خودم اين بود. حقيقت اهل بيت و خصوصا امام حسين(ع)جاش کجاي اين مملکت و زندگيمه.

راستي اين ميثم مطيعيم قشنگ ميخونه ها. چند تا مداحي ازش دانلود کردم جالبه.

راستي به اين حاجي ابوالفضلم بگو کلاس نذاره. تو صحن حضرت عباس نشسته بوديم يو هو ديدم صداي گريه بلند شد. گفتم کارکار اين هيئت ايرانياست. ديدم حاج محمود کريمي رو يه صندلي خودموني گوشه صحن نشسته روضه ميخونه. رفتيم و يکم نشستيم حاج محمود مستفيض شد. يک شب حرم امام حسين(ع) ميومد يک شب هم حرم حضرت عباس(ع).

از ديگر توفيقات سفر کربلامون هم اين بود که نماز مغرب و عشاي جماعت نداشتيم همش را خواب ميمونديم. البته شب اول عجله اي به نماز دوميش رسيديم.

کاظمين هم که يک شب بوديم. تا ساعت 8 شب خوابيديم و نماز اون يک شب را فرادا زديم تو رگ.

فقط نجف امام علي(ع)به زور ميآوردمون نماز جماعت مغرب و عشا. اون هم شب اولش کلا 8 شب رسيديم.(حاجي گشتم گشتم گشتم گشتم هيچ جايي را باصفاتر از کربلا نديدم. هيچ جايي را با صفاتر از کربلا نديدم. البته حرم امام علي هم به نوبه خود. البته من زياد اين چيزا را نميفهمم.

حاجي بايد يک بار هم قضيه کفن هاي نجف را برات تعريف کنم.

التماس دعا.