حاجي جون عجب دوراني بود زندگي با شيخا وقتي هفته اي يک شب ميرم خوابگاه بچه هاي کارشناسي ميمونم زمين تا آسمون با خوابگاهمون فرق داره اصلا نميشه يک دقيقه طاقت بياري.اين عکس هاي مليح بچه ها را که تو وبلاگ ميبينم علاوه بر اين که لذت مي برم اما افسوس ميخورم که در کنار هم نيستيم هر چند دلهايمان نزديک هم است. هرکدوم از اين عکس ها يک دنيا حرف به آدم ميزنه