وزیر علوم: 150 میلیارد دلار سرمایه ایران با فرار مغزها هدر می‌رود

صادق جان سلام و بهت  تبریگ می گویم اگه امکانش هست بگو چطور جرات کردی بری خواستگاری و اصلا چی شده که تصمیم به این بزرگی گرفتی  اصلا مدرکت مهر داشت که رفتی خواستگاری واقعا خوب بهت اعتماد کردن با مدرک بدون مهر و  مجهول اما خوب خودت پسر خوبی هستی و با ایمان  و سر کار هم میری شاید به خاطر این مدرکت نادیدیه گرفتن! بگذریم دیگه وقتشه جشن بگیری اما زمانی جشن بگیر که وقت گیلاس و توت باشه که این همه را ما بیام حداقل دست خالی بر نگردیم بعد از مدت ها شکم صابون زدن واسه اون گیلاسا واقعه دیگه وقتش رسید.

به هر حال واقعا خوشحال شدم تبریک بهت میگم

خداوند فرمود: «انّ مع العسر یسرا»_{(سوره انشراح)}، بعد از سختی آسونیه. یعنی الآن میخوام بعد از خبر «تکان دهنده»ی قبلی که دادم و خوندید، یه خبر فوق العاده خوشحال کننده بهتون بدم. فکرشم نمیکنید چیه و کیه، بشنوید بال در میارید. حدس بزنید. نه نمیخواد حدس بزنید. بریم ادامه ی مطلب ببینیم چیه:

ادامه مطلب...

کلیک کنید

ماشاء الله آمار لحظه ای تغییر میکنه!

محکومیت عامل کشتار پلنگ به 2 سال زندان +حکم

لاشه پلنگ ایرانی کشته شده بوسیله اسلحه شکاری در شهرستان رودبار

سلام ممنون از دوست عزیزم جمشید که حال و هوامونو عوض کرد. اما دو مطلب اخیر: شما خجالت نمیکشین انقد تعریف میکنین از شیخا؟ یه دفه بگین معصومن راحت کنین همه رو. خوش تر آن باشد که سر دلبران ، گفته آید در حدیث دیگران. نه که خودمون هی خودمونو به به و چه چه کنیم. آورده اند: روزی کدویی کنار درختی رویید و بر وی سوار شد و او را از خود پوشانید. به خود بالید و به درخت گفت: چه زود تو را از برگ و بار خود پوشاندم، درخت با متانت گفت: فردا که وزد بر من و تو باد مهرگان، آنگه شود پیدا که از ما دو مرد کیست. و پاییز رسید و بساط کدو برچیده شد و مرد هویدا شد.

و باید همچنان گفت: وقت است که شیوه ی سخنم را عوض کنم        شد شد اگر نشد وبلاگم را عوض کنم. 

                         وقت است که خرقه آلوده بر کنم ز تن                شد شد اگر نشد، من کیش خویش عوض کنم....

                         شاید این بار «باید» شیوه سخنم را عوض کنم          زین پس خرقه ی آنتی شیخ را به تن کنم....                   فی البداهه بود میدونم توش پر غلطه. یا حق.

تو روز و روزگار من

بی تو روزای. شادی نیست

تو دنیای منی اما به دنیا اعتمادی نیست”(دو بار)

“یه بی نشونم تو این خزون

یه بیقرارم یه نیمه جون

منو از خودت بدون”(دو بار)

سلام ای ناله ی بارون

یلام ای چشمای گریون

سلام روزای تلخ من

هنوزم دوستش دارم

سلام ای بغض تو سینه

سلام ای آه تو آیینه

سلام شب های دل کندن

هنوزم دوستش دارم

 با عرض سلام و خسته نباشید خدمت برادر محترم و همیشه دوست داشتنی جناب آقای کاظمی چطوره  امیدوارم همیشه مثل همیشه خوب و سرو حال باشی  شیخ متاهل روزگار وفق مراد هست یا نه؟ا اگر همینجور پیش بری پس فردا حاله نور از درون شیخ میبینی و دردسر میشی!!!!!!!!!!!! شیخا اصلا قابل وصف و توصیف نیستند من یک شب هرچه خواستم در مورد شیخا مطلب بنویسم دیدم کلمات به این کوچکی در وصفشان نمیگنجد بچه های با مرام با اخلاص پاک با  معرفت مهربون دلسوز با فرهنگ با ادب اجتماعی اما خدایش درست این صفات بیشتر درون شیخا مشاهده میشد اما نباید بچه های با اخلاص و مهربون دیگر دانشگاه را هنم فراموش کرد همه بچه ها دانشگاه خوب بودن ما چون با هم دوست بودیم خوبی های همدیگرو میدیدم و بچه های دیگر هم مثل ما خلاصه بچه ها دانشگاه همه واقعا خوب بودن مثل خود شما.

خلاصه خوبن ایه قرانی  هم در شانشون نازل شده اما اعجاز معجوز ندارند دیگه بگو باشه!!!!!!1 و یا جمع شدن ما کنار هم عجوز مجوز نداشت باز بگو باشه!!!!!!!!! اما اگر همین طور با جدیت ادامه بدی شاید من یکی از همان سیصد تا بشم با این اوصاف که تو برچیدی چون من جدیدا یسری چیزا تو خواب میبینم!!!!!!!! نمی دانم چی هستن اما شبیه اعجازند اونم اعجاز شیخی!!!!!!!!1 یا شاید هم کابوس همان روز های است. که دانشگاه بهم مدرک نداد و گفت  مدرکت اعتبار نداره !!!!(1شاید اینم خودش یه اعجاز باشد باید مطاله کرد در این ز مینه)  و زد تو پوزم و گفت مدرکت مهر نداره!!!!!!!!!!!!!  و شاید هم کابوس بیکاری و رفتن به خدمت مقدس  در بیابان های عجب شیر یا همان نگهبان شرکت در رشته  کوهای طبس (بیابان یه همان کویر)(ایذه) باشه خدا میداند

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند میشود ،همه از هم میپرسند ” چه کس مرده است؟ ” چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا تو را برای مردگان ما نازل کرده است .

قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام . یکی ذوق می کند که ترا بر روی برنج نوشته،‌یکی ذوق می کند که ترا فرش کرده ،‌یکی ذوق می کند که تو رابا طلا نوشته ،‌یکی به خود می بالد که ترا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و …  آیا واقعا خدا تو را فرستاده تا موزه سازی کنیم ؟

قرآن! من شرمنده توام اگر حتی آنان که تو را می خوانند و تو را می شنوند ،‌آنچنان به پایت می نشینند که خلایق به پای موسیقی های روزمره می نشینند .. اگر چند آیه از تو را به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد میزنند ” احسنت …! ” گویی مسابقه نفس است …

قرآن !‌ من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه ، خواندن تو آز آخر به اول ،‌یک معرفت است یا یک رکورد گیری؟ ای کاش آنان که تو را حفظ کرده اند ،‌حفظ کنی ، تا این چنین تو را اسباب مسابقات هوش نکنند .

خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو . .آنانکه وقتی تو را می خوانند چنان حظ می کنند ،‌گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است. آنچه ما باقرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشیده ایم

شیخا، اعجاز یا اتفاق...

برداشت اول:
وقتی پیش خودم فکر می کنم که چی شد که شیخا شدن، شیخا، کلی تعجب می کنم و خیلی برام جالبه، از ترم اول و دوم و خوابگاه حسین آباد یادم میاد با اوضاع و احوالش و اون پراکندگی شیخا در اتاق های مختلف و بعدش خوابگاه رازی و ترم سه، معجزه بود شاید، شاید هم خیلی اتفاقی چند نفر شدیم تصمیم گرفتیم تو یه اتاق باشیم....
روز به روز تعدامون زیاد می شد، درخواست ها برای ثبت نام در شیخا افزون می گشت، و از یه زمانی به بعد برای حضور شخصی در شیخا علاوه بر تحقیقات گروهی، جلسه ی شورا و اتخاذ رأی از همه ی اعضای شیخا الزامی بود. خلاصه؛ ما از اون اتاقایی بودیم که همیشه تعدامون از ظرفیت اتاق بیشتر بود، مثلا توی یه اتاق 10 نفری 13 یا 14 نفر بودیم. یادش بخیر

برداشت دوم: اتاق شیخا اوایل بیشتر یه اتاق معمولی بود و مثل همه ی اتاقا چند نفر اونجا ساکن و مشغول درس و مشق بودند؛ اما از یه زمانی، اتاق شیخا فقط یه اتاق معمولی نبود، از اون جایی که خیلی از شخصیت های فعال دانشکده توی این اتاق حضور داشتند، از یه جاهایی شیخا یه اتاق فرهنگی مذهبی و حتی یه زمانی یه جای سیاسی شده بود. برای نمونه مسئول بسیج، مسئول امور رایانه ی بسیج، جانشین فرمانده ی بسیج، مسئول ستاد اقامه ی نماز، سردبیر فصل نامه (ماه نامه) پناه، و .... و افراد دیگری که به جهت اطاله ی کلام از ذکر پست اونا خودداری می کنم، در شیخا زندگی می کردن. خیلی از برنامه ها از شیخا استارت می خورد و در شیخا تحلیل و بررسی و سپس برای عملیاتی شدن به حوزه ی افراد ارجاع داده و عملیاتی می شد. و حتما پس از پایان مورد نقد قرار میگرفت. اگه دوستان اجازه بدن چند نمونه از فعالیت های شیخا که برخی از اون ها زیرزمینی انجام می شد و برخی نیاز به کار سازمانی نداشت رو نام ببرم: مثلا خیلی از برنامه های فرهنگی بسیج، خیلی از برنامه های تفریحی و اردویی، خیلی از فعالیت های مذهبی و برخی از فعالیت های شاید......
اگه بازم بخوام بارزتر نام ببرم: ایجاد ائتلاف هماهنگ برای ارائه دادن نام یک شخص برای کسب سِمَت شورای دانشجویی، انتخاب مسئول برای برخی سمت ها مثلا فرماندهی بسیج دانشکده، کنترل برخی فعالیت های ناجور و از همه مهم تر فرماندهی تحصن و ....

برداشت سوم: برخی چشم دیدن شیخا رو نداشتن، البته گفتن این مطالب فقط از باب بازیابی خاطرات و عبرت گیری از ایام است و قصد دامن زدن به اختلافات درکار نیست، ولی الحق و الانصاف برخی چوب لای چرخ شیخا میذاشتن که جای خودش یه پاسخ مناسب هم دریافت میکردن.
به نظر من، شیخا واقعا یه اتاق خوب بود، درسته ما حتی در بین خودمون گاهی با هم مشکل داشتیم، خیلی طبیعی بود، ولی مشکلات ما رو از هم دور نکرد، یا دشمن هم نشدیم، و شیخا یه اتقاق معرکه بود. فرصت نیست وگرنه با بیوگرافی کامل و قشنگ همه ی جوانب اتاق شیخا رو می نوشتم؛ حالا شاید یه زمانی این کارو کردم؛ ولی شیخا معرکه بود، نمازجماعت می خوندیم، خیلیا رو زمین می خوابیدیم، یه اتاق پروف [یا پرف] داشتیم، معمولا برای خوردن شیرموز دسته جمعی به ده دی می رفتیم، گاهی صبحونه رو توی پارک می خوردیم، یه کم منظم بودیم، در حاشیه نبودیم، گاهی کله پاچه می خوردیم، برخی بچه ها درس خون بودن، برخی قصد تغییر رشته داشتن، برخی هم اصلا حوصله ی درس نداشتن، و.....
یادش بخیر
کاش دوباره شیخا رو توی یه اتاق ببینیم
ولی حیف که دیگه...
یاد باد آن روزگاران یاد باد....

دلم برای همه ی شیخا تنگ شده، اون دوستای بامعرفتی که کوچکترین ناراحتی رو برای هیچکی تحمل نداشتن، بیشترین محبت رو در حقم داشتن، اهل دل و اهل اشک بودن، مرام و معرفت داشتن، اخلاص داشتن و هم دیگر رو دوست داشتن و در یک کلام شیخ بودن.
هر جا هستین پاینده، پیروز، موفق، شاد و ثابت قدم باشین. دست همه تون رو می بوسم.