آدم تو شهر که میگرده، یه چیزایی رو که میبینه یاد دوستان و خاطراتشون میفته. از جمله ی این چیزا، تابلوهای مغازه ها و اسم کوچه ها و اینجور چیزاست، که بعضا اسم رفقا رو به یاد آدم میندازه.
حالا این قضیه، باعث شد تا منم اینور و اونور که میرم، توجهم به اسم کوچه ها و خیابونا و مغازه ها جلب بشه! اراک... فم... تهران... منم عکساشو گرفتم و اینجا گذاشتم براتون تا شمام لذت ببرید.
پس بریم به

الکترونیکی حاج آقا اکبری

این نزدیک خونمونه :)

شلواردوزی مسعود!!!

پرنده فروشی محمد!!! البته هم لسانی هم مالکی!

کفتربازی نیستا! پرنده های زینتیه.

قابل نداره، مال خودتونه!

قم که مشرف شدید، حرم که زیارت کردید، تشریف میارید بیرون، از پل آهنچی رد میشید،
روبروی پل، کله پزی فراهانی در خدمتتون هستیم. البته به تابلوی ایستادن ممنوع هم توجه کنید!

اینم به افتخار برادر خدادوست!

ان شاء الله به زودی تشریف میارن در خدمتشون خواهیم بود، با قفل و ابزار!

یادی کنیم از نمکستانیا

دقت کنید: این چون نمکستانیه، بن بسته!!!

آقای رضایی

این البته باید خیلی قدیمی باشه. اراکه البته اینجا.

اینم بهشت. دیگه چی میخوای؟

دیدی؟ اون نمکستانیه چی بود این چیه!

اشکال نداره، نمکستانیا ناراحت نباشن...

بله... شهید رستمی

بقیه بچه ها رو هم پیدا نکردم چیز مناسب. اینا به جاش:

شیرینی سرای مسعود

شیرینی عروسی همه ی مجردای شیخا و نمکستانیا رو از اینجا میگیریم، بگو ان شاء الله...

بازم یه کوچه ی دیگه

نکته این که بازم تو این عکس صندوق صدقات داریم... دوستان، صدقه ی روزانه فراموش نشه.

خیلی خوش به حال مسعود شدا!

توضیح این که: «خشکه پزی» به جایی میگن که توش فتیر و انواع نونهای این مدلی پخته
میشه. خدای نکرده اینورا اومدید، بخرید ببرید.

امیدوارم همیشه این جمع صمیمی رو داشته باشیم، حتی بعد از صاحب زندگی شدن، الآن که حفظ کردن رفاقت خیلی سخت نیست.
به امید دیدار... بدرود.
راستی یکشنبه با خانواده قم بودم به جای همه ی دوستان زیارت کردم... ان شاء الله مشهد.